Aks-ı Şehadet Nazarım yağmur damlalarının seyrânında iken şuursuzca, Yüce hikmet sahibinin izini sürmede dakikalarla. Göz kapaklarım yorulup da, damlacıklar özgürlüğüne kavuştuğunda Şehadetimin aks'i yine dudaklarımda... Mihrabımı ansızın semalara yansıttığımda, Bulutlar da ''Âlî'''nin sevilmişliğinin hıçkırışında, Yağmur değil, gök degil, gözyaşım değil yalnız ağlayan, Şehadetimin aks'i bile damarlarımda... Şimdi haykır yüreğim, haykır ki kınamasın seni de doğa. Yeşersin bedenin, bu serzenişin şavk ve heyecanıyla. Lâ-edrî'lere karışmadan ruhunun son yaprağı da, Şehadetimin aks'i nihayet tüm vücudumda... 29.10.2000 08: 40   Hatice Korkmaz